Wandelweek langs de GR 221

The Ruta de Pedra en Sec GR 221 (Dry Stone Route) is a hiking trail in Majorca that proposes you to discover dry stone landscapes in Serra de Tramuntana mountain range, declared World Heritage Site by UNESCO within the category of a cultural landscape. You can visit fascinating historical ruins and explore traditions, architecture, customs, gastronomy and handicrafts of this privileged spot in Majorca’s geography.
The hiking trail Dry Stone Route GR 221 often takes you close to the coast and in some points to the loftiest peaks of the range, the highest point on the route being the Coll de ses Cases de sa Neu pass at slightly over one thousand two hundred metres. This combination of coast and mountainous heights, coupled with the variety of the vegetation, shady holm oak groves giving way to the typically Mediterranean scrub (garriga or maquis), help to enhance the scenic attraction of the hiking path.
The Dry Stone Route GR 221 is largely based on the network of ancient footpaths restored by Consell de Mallorca, which makes it accessible for hikers of all ages. Moreover, the Majorca’s benign climate makes walking feasible practically all year round.

Reisverslag

(Reisvoorbereiding zie onderaan)

Vrijdag 02/06/17

Met Vlucht TB5697 Oostende – Palma de Mallorca.

Geland om 18:30. Met de pendelbus (lijn 1) is het een kwartiertje naar Palma. De halte Plaça d’Espanya ligt vlak aan het intermodaal trein- en busstation en aan het hotelletje Hostel Regina.

We wandelen nog wat in het oude centrum van Palma.

Zaterdag 03/06/17

We vertrekken vanuit het ondergronds intermodaal busstation naar Port d’Andratx om vandaar de eerste etappe van onze tocht aan te vangen. Een korte (7,5 km) maar behoorlijk lastige klim naar Sant Elm. De knie van Edith doet het goed, mijn hiel daarentegen is nog vrij hinderend en dit maakt me ongerust voor het vervolg van de reis. Het pad is heel slecht aangegeven, maar Viewranger helpt ons de juiste weg te vinden.

Sant Elm is een klein badplaatsje. Niet te druk, enkele leuke bars, terrasjes en restaurantjes. We hebben een studio voor 2 overnachtingen in Universal Aquamarin.

Zondag 04/06/17

Eerst nog een rustige dag voor het ernstige werk begint. We varen met een veerbootje naar het onbewoonde eiland Sa Dragonera.

Plan du Parc naturel de Dragonera

Er zijn 4 wandelroutes. Het eiland is overbevolkt meteen soort hagedis.

De rest van de dag vullen we met uitrusten in onze favoriete bar (gratis WIFI!) en ’s avonds bezoek aan een restaurant met mooi zeezicht.

Maandag 05/06/17

Tijd voor de eerste grote etappe: van Sant Elm naar Estellenc (22 km), en van daaruit de bus naar ons logement in Banyalbufar.

We ontbijten om 8u om vroeg te kunnen vertrekken. Maar het weer slaat tegen: regen. Daar bovenop hebben we na enkele km nog af te rekenen met het uitvallen van mijn GSM, geen navigatie meer. Positief is dat het iets beter gaat met de hielpijn. Kletsnat bereiken we het eerste rustpunt: de ruïnes van het het oude trappistenklooster La Trapa.

Hogerop in de bergen wordt de zichtbaarheid zeer slecht door de wolken. De harde wind maakt het koud. Wanneer we een eerste keer verdwalen, komen we een eenzame Spanjaard tegen die dezelfde route volgt en ons weer op het goede pad brengt. Na de middagstop moeten we opnieuw enkele bergtoppen over, en een tweede maal verliezen we het juiste pad. We volgen zoveel mogelijk de noordwestelijke richting, en komen weer op de GR terecht, niet zo ver van Estellencs. En bij wonder klaart het op en voelen we eindelijk de warmte van de zon. Een lift van een vriendelijk Duits gezin bespaart ons een uur wachten op de bus naar Banyalbufar.

We verblijven in het iets duurdere hotel Mar i Vent, maar het comfort en het prachtig uitzicht zijn meer dan welkom na de zware tocht.

’s Avonds trakteren we ons zelf in een klein gezellig restaurantje.

Dinsdag 06/06/17

Een korte etappe van 10 km van Banyalbufar tot net voorbij Esporles. Maar eerst nog genieten van een uitgebreid ontbijt met mooi zicht op het landschap en de zee.

Vanuit Banyalbufar trekken we onder een stralende zon de bergen in langs een mooi schaduwrijk pad. Alweer wat minder hielpijn.

Tegen de middag zijn we reeds in Esporles, tijd voor een rustpauze.

Aangekomen op ons logement, een klein omgebouwd kamertje nabij een afgelegen Finca, worden we verwelkomd door twee mooie ezeltjes. Ne twee uurtjes rusten keren we nog even terug naar Esporles om van een terrasje te genieten.

Woensdag 07/06/17

Er staat een zware etappe op het programma van Esporles naar Soller (24 km), met mogelijkheid om na 15 km de bus te nemen in Deia. Om 8u00 nemen we afscheid van de ezels en beginnen we aan een lange klim richting Valdemossa.

Een mooi wandelpad, maar door het vele klimwerk bereiken we pas tegen 11u00 Valdemossa. Soller zal niet haalbaar zijn en we verkiezen het rustig aan te doen met een rustpauze in Valdemossa.

Opnieuw veel klimwerk naar Deia. Zwaar maar heel mooi. Moe maar tevreden bereiken we Deia waar we de bus nemen naar Soller.

Ons logement in Soller is primitief (gedeelde douche en toilet), en er is nogal wat straatlawaai.
Tijd om wat in Soller rond te slenteren, terrasjes te doen en een goed restaurantje te zoeken. Wat we vinden bij Ca’n Pintxo. Een reuze aanbod aan lekkere hapjes. De kleur van de prikkertjes bepalen de prijs. Veel en lekker eten voor weinig geld.

Donderdag 08/06/17

Met de bus naar Puerto de Soller. Hotel Es Port ziet er nog steeds zo mooi uit als bij ons eerder verblijf. Debar met de beste Mojito is er niet meer, maar geen gebrek aan terrassen langs de zeedijk.

Terug in Soller besluiten we nog de nabij gelegen bergdorpjes Fornalutx en Biniaraix te bezoeken. Een gemakkelijke en aangename wandeling.

Vrijdag 09/06/17

Met de bus naar Puerto de Pollença. We hebben 2 nachten geboekt in een studio van Appartementos Llevant. Puerto de Pollenca is een heel toeristisch badplaatsje. Weinig anders te beleven dan terrasjes, souvenirwinkeltjes en een dijkwandeling.

Zaterdag 10/06/17

Op onze laatste dag kunnen we niet anders dan de reis afsluiten met een wandeling.

In de voormiddag stappen we naar Cala san Vicenç, een klein dorpje met mooie strandjes.

Te vroeg om al terug te keren, en daarom nemen we er nog de beklimming bij van de Puig de l’Aguila (208m) en de La Mola (474m). Al bij al nog een zware dag met 7 uur stappen. Dat verdient een lekkere meeneem-paella.